Πράσινο φως για την πετρελαιοκίνηση

ΣΕ ΑΘΗΝΑ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το «πράσινο φως» για την άρση της απαγόρευσης της πετρελαιοκίνησης σε Αττική και Θεσσαλονίκη, μετά από είκοσι χρόνια αναμένεται να ανάψει τέλη Σεπτεμβρίου ο υπουργός Περιβάλλοντος.
    Η άρση απαγόρευσης της πετρελαιοκίνησης θα παρουσιαστεί ως ένα κοινωνικό μέτρο και όχι τόσο για να ενισχυθεί η αγορά του αυτοκινήτου, που καταγράφει στο πρώτο εξάμηνο πτώση 45% παρά το γεγονός ότι είναι σε ισχύ το μέτρο της απόσυρσης. Στη χώρα μας τα πετρελαιοκίνητα αντιπροσωπεύουν το 4% των κυκλοφορούμενων ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη υπολογίζεται ότι το 51% των ΙΧ χρησιμοποιεί πετρέλαιο. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί καθώς τα δεδομένα στην αυτοκινητοβιομηχανία έχουν αλλάξει ριζικά από το 1991 που ισχύει η απαγόρευση των οχημάτων diesel σε Αττική και Θεσσαλονίκη. Στην Ελλάδα η κύρια πηγή ρύπανσης σωματιδίων στις μεγαλουπόλεις από πετρελαιοκίνητα οχήματα προέρχονται από τα ταξί αλλά και τα παλαιά φορτηγά… Τα πετρελαιοκίνητα οχήματα που πληρούν τις προδιαγραφές ρύπων Euro4 εκπέμπουν περισσότερα μικροσωματίδια από τα αντίστοιχα βενζινοκίνητα.
    Ωστόσο τα εν λόγω μοντέλα θεωρούνται ήδη παλιά καθώς σήμερα ισχύουν οι εκπομπές ρύπων Euro5 ενώ από το 2014 περνάμε στην οδηγία Euro6.
    Και στις δύο τελευταίες κατηγορίες οι εκπομπές μικροσωματιδίων κυμαίνονται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από τους αντίστοιχους βενζινοκινητήρες.
    Την άμεση απελευθέρωση της πετρελαιοκίνησης έχει ζητήσει και ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αυτοκινήτων Ελλάδος (ΣΕΑΑ), ο οποίος ούτως ή άλλως προσπαθεί να αλλάξει την αρνητική άποψη των εκάστοτε υπουργών τα τελευταία 30 χρόνια. Πάγια θέση του ΣΕΑΑ είναι η άρση απαγόρευσης της πετρελαιοκίνησης και μάλιστα θεωρούμε πως είναι έγκλημα που δεν έχει ακόμη επιτραπεί στα φορτηγά και κατ’ επέκταση στα Ι.Χ. Η απελευθέρωση της πετρελαιοκίνησης δεν αποτελεί ένα μέτρο που θα βοηθήσει την αγορά να ανακάμψει, αλλά είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει ώστε ο καταναλωτής να έχει περισσότερες επιλογές. Μάλιστα, σε κάποια ενεργοβόρα μοντέλα η πετρελαιοκίνηση σίγουρα έχει να προσφέρει πολλά, όμως οι αγοραστές στη συγκεκριμένη κατηγορία είναι πλέον ελάχιστοι.
    Η απαγόρευσης κίνησης πετρελαιοκίνητων ιδιωτικής χρήσης αυτοκινήτων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη θεσπίστηκε το 1991. Η άρση της είχε τεθεί ξανά επί τάπητος επί υπουργίας Γιώργου Σουφλιά ο οποίος ανέθεσε στο ΠΕΡΠΑ τη διερεύνηση του θέματος. Στο πόρισμα που είχε καταλήξει το ΠΕΡΠΑ μεταξύ άλλων επεσήμανε:
    Είναι μύθος ότι τα πετρελαιοκίνητα Ι.Χ. τεχνολογίας «euro4» δεν ρυπαίνουν. Επιβαρύνουν λιγότερο το περιβάλλον από τα «euro3», αλλά 1,5-2 φορές περισσότερο από τα καταλυτικά.
    Η «παγίδα ρύπων» στους κινητήρες των πετρελαιοκίνητων, την οποία έχει ζητήσει ευρωπαϊκή οδηγία, δεν τοποθετείται ακόμα σε Ι.Χ. μικρού κυβισμού. Η αιτία, που οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν έχουν προχωρήσει ακόμα στην πλήρη εφαρμογή του μέτρου είναι το υψηλό της κόστος. Το οποίο, βέβαια, μετακυλίεται στην τιμή του οχήματος, με προφανείς συνέπειες στην ανταγωνιστικότητά του.
    Τα συστήματα περιορισμού ρύπων των πετρελαιοκίνητων νέας τεχνολογίας αφορούν τις εκπομπές των ΡΜ10 (αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο 10 μικρά) και όχι των ΡΜ2,5 (με διάμετρο 2,5 μικρά). Και ενώ τα ΡΜ10 μπορεί να προέρχονται και από φυσικά αίτια, τα ΡΜ2,5 προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από ρύπανση. Ταυτόχρονα, θεωρούνται πολύ πιο επικίνδυνα, καθώς λόγω του απειροελάχιστου όγκου τους διεισδύσουν βαθύτερα στον οργανισμό και αποβάλλονται δυσκολότερα.
    Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ζητήσει από τα διυλιστήρια την παραγωγή πετρελαίου κίνησης με περιεκτικότητα σε θείο 10 ppm μέχρι το 2009. Τα ελληνική διυλιστήρια σήμερα παράγουν πετρέλαιο με περιεκτικότητα σε θείο 50ppm και δεν αναμένεται να προσαρμοστούν πριν εξαντληθούν τα χρονικά περιθώρια που δίνει η κοινοτική Οδηγία. Αν όμως τροφοδοτήσεις έναν νέας τεχνολογίας πετρελαιοκινητήρα με καύσιμα υψηλότερης περιεκτικότητας σε θείο από τα 10ppm, τον καταστρέφεις και ακυρώνεις την αντι-ρυπογόνο τεχνολογία του.
    Στην Ελλάδα, γίνεται εκτεταμένη νοθεία καυσίμων, δεδομένο που δεν αμφισβητείται ούτε από τους υπέρμαχους της πετρελαιοκίνησης. Η διαπίστωση αυτή είναι πολύ σημαντική, δεδομένης της μικρής αντοχής των πετρελαιοκινητήρων σε καύσιμα που δεν πληρούν τις προδιαγραφές.
    Στο ίδιο πλαίσιο θεωρείται επιβαρυντική και η απουσία πραγματικών ελέγχων, καθώς το υπάρχον σύστημα (ΚΤΕΟ, κάρτες ελέγχου καυσαερίων) θεωρείται διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό.
    Τα σύγχρονα πετρελαιοκίνητα οχήματα σε αντίθεση με τα ντιζελοκίνητα προηγούμενης γενιά θεωρείται από τους ειδικούς, ότι έχουν ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετώπισαν στο παρελθόν αφού έχουν αναπτυχθεί στο μέγιστο βαθμό.
Το αίτημα του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αυτοκινήτων για ένα θέμα που πλέον έχει καταντήσει σήριαλ.